O czym powinien wiedzieć opiekun

Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

alzheimer szczecin

Opieka nad osobą przewlekle chorą jest zadaniem wymagającym wiele ciepła, serca i cierpliwości, ale również wiedzy medycznej. Zorganizowanie codziennego życia w obliczu nowej diagnozy dotyczy całej rodziny.

Opieka nad cierpiącymi na chorobę Alzheimera nie jest łatwa. Chorzy często zachowują się irracjonalnie, agresywnie, w sposób trudny do przewidzenia, co często staje się przyczyną konfliktów z otoczeniem. Musimy jednak zdać sobie sprawę z faktu, że nie jest to świadome działanie chorych, lecz zachowanie wynikające z postępu choroby. Związane jest to ze stopniową utratą pamięci, brakiem orientacji w czasie i przestrzeni, utratą umiejętności językowych, a także z narastającymi trudnościami w radzeniu sobie z czynnościami codziennymi. Świat zewnętrzny staje się dla chorego obcy, budzi w nim lęk, a to jest przyczyną zamykania się we własnym świecie zbudowanym z resztek wspomnień. Można jednak poradzić sobie z opieką i pomóc choremu, jeśli tylko ma się dostęp do wiedzy i informacji na temat odpowiednich metod oraz wsparcie rodziny i znajomych.

Wskazówki mogące pomóc i ułatwić Państwu opiekę nad chorymi:

  • Starajmy się utrzymać jak najdłużej lub próbować przywrócić kontakt chorego z otoczeniem.
  • Nie okazujmy naszego zniecierpliwienia, nie pokrzykujmy, nie denerwujmy się na naszego bliskiego, gdy trudno nam się z nim porozumieć. Pamiętajmy, to nie jego wina, lecz wynik choroby !!!
  • Serdeczny, ciepły, cierpliwy stosunek wobec chorego na pewno da dobre efekty.
  • Mówmy do chorego spokojnie, półgłosem.
  • Nigdy nie traktujmy chorego jak dziecko.
  • Zabezpieczmy gniazdka, urządzenia elektryczne, gazowe, noże, zapałki, dostęp do środków chemicznych, leków i innych przedmiotów mogących stanowić niebezpieczeństwo dla chorego. Schowajmy klucze, ważne dokumenty, pieniądze tak, by chory nie mógł ich gdzieś ukryć, wyrzucić
  • Zapewnijmy choremu wygodne ubranie: bez guzików, zamków, najlepiej bawełniane dresy. Pamiętajmy, by ubranie było zawsze czyste, estetyczne i przyjemne dla chorego.

Jak ułatwić choremu spożywanie posiłków?

  • Unikać podawania jedzenia na kilku talerzach.
  • Przy trudnościach w posługiwaniu się sztućcami podać tylko łyżkę.
  • Pokroić jedzenie.
  • Napoje umieścić najlepiej w plastikowym kubku z dużym, wygodnym do trzymania uchem.
  • Nie poganiać chorego ani nie zmuszać go do jedzenia.
  • Posiłki powinny być podawane regularnie, o tej samej porze.

O czym należy pamiętać?

  • Chory powinien przyjmować odpowiednią ilość płynów dziennie, przynajmniej 1,5l.
  • Jeśli chory ma problemy ze słuchem należy zapewnić mu aparat słuchowy. Czasem zdarza się tak, że gorszy kontakt z chorym wynika z upośledzenia słuchu, a nie nasilenia objawów choroby.
  • W razie problemów ze wzrokiem, należy zadbać o odpowiednie okulary. Złe widzenie może być przyczyną nie rozpoznawania bliskich, a także nasilenia uczucia lęku oraz powstania omamów wzrokowych.

Jak reagować w momencie utraty kontroli nad potrzebami fizjologicznymi przez chorego?

  • Reagujmy spokojnie i kulturalnie, starając się pomóc.
  • W ciągu dnia starajmy się prowadzić chorego co pewien czas do toalety.
  • Zaprowadźmy go do toalety tuż przed snem.
  • Nie zmuszajmy chorego do wstawania w nocy, może to wywołać lęk, a nawet agresję.

Jak powinien wyglądać indywidualny plan opieki nad chorym?

PORANEK PRZEDPOŁUDNIE POPOŁUDNIE WIECZÓR
  •  Toaleta poranna i ubieranie chorego – zachęcamy chorego do jak największej samodzielności, ale nie zostawiamy go samego, ze spokojem przypominamy mu o zastosowaniu przedmiotów, których przeznaczenia zapomniał, pomagamy mu w czynnościach, z którymi sobie nie radzi.
  • Gimnastyka poranna – terapia ruchowa– skłony, wymachy rękami, spacer po mieszkaniu, wyjście do sklepu.
  • Śniadanie powinno być spożywane o tej samej porze.
  • Spacer – może być krótki (nawet 15 minut) – do sklepu, do parku, do kościoła.
  • Terapia sztuką
    – rysowanie, malowanie, lepienie z plasteliny i inne zajęcia plastyczne.
  • Muzykoterapia– słuchanie ulubionych utworów, słuchanie radia (można – zachęcać chorego do śpiewania lub śpiewać razem z nim).
  • Oglądanie telewizji.
  • Pomoc w przygotowaniach do obiadu (w miarę możliwości chorego).
  • Obiad – powinien być spożywany o podobnej porze, angażujemy chorego do pomocy w prostych czynnościach, na przykład w nakrywaniu do stołu, sprzątaniu po posiłku.
  • Terapia grupowa– spotkania z innymi chorymi, rodziną, znajomymi, wspólne rozmowy i gry: w karty, gry planszowe, domino.
  • Terapia ruchowa– zabawa z ringo, proste zabawy z piłką.
  • Kolacja.
  • Oglądanie: – kolorowych gazet, albumów (np. malarskich), zdjęć rodzinnych, telewizji.
  • Rozwiązywanie:– prostych krzyżówek, rebusów.
  • Toaleta wieczorna.

Jak zapewnić bezpieczeństwo w domu choremu? 

W Polsce prawie wszyscy chorzy na chorobę Alzheimera mieszkają w domu ze swoimi opiekunami. Z tego względu przystosowanie mieszkania do wynikających z charakteru choroby objawów i zachowań ma szczególne znaczenie. Zmiany nie mogą być od razu zbyt duże i powinny być wprowadzane stopniowo, w miarę możliwości na początku choroby, kiedy jeszcze chory może je zaakceptować. Zaprezentowane rady dotyczą w zasadzie zmian w organizacji i funkcjonowaniu pokoju chorego, kuchni, łazienki, wejścia do domu, jego otoczenia i nie pociągają za sobą szczególnych kosztów. Zdecydowaną większość z nich mogą wprowadzić sami opiekunowie, z doświadczenia których też pochodzą wszystkie przedstawione rady.

POKÓJ CHOREGO

  • Chory powinien mieć swoje stałe miejsce – kącik w mieszkaniu, w którym czułby się dobrze i bezpiecznie. Może to być wygodny fotel ze stojącym obok stabilnym stolikiem. Tu chory powinien mieć łatwy dostęp do rzeczy, które lubi: książki, albumu, zdjęć oraz innych rzeczy, które lubi trzymać w ręce (często jest to chustka lub jakiś inny przedmiot).
  • Obok fotela powinien być dostępny mały stołeczek lub taboret. Osobom dłużej siedzącym należy go podkładać pod nogi, żeby ułatwić krążenie krwi i przez to zapobiegać obrzękom kończyn. Dobrze jest również mieć specjalną podkładkę pod lędźwiowy odcinek kręgosłupa dla dłużej siedzącego chorego, któremu należy ponadto podłożyć w fotelu poduszkę przeciwodleżynową.
  • W pokoju chorego ważne jest zabezpieczenie przed otwarciem okien lub drzwi balkonowych. Służą do tego specjalne zamknięcia, przeważnie umieszczane powyżej poziomu widzenia i poza zasięgiem rąk chorego.
  • Oświetlenie pokoju powinno być w miarę jasne, a kolory ścian przyjazne i ciepłe.
  • Z podłogi powinno się usunąć wszelkie przeszkody w postaci dywanów, dywaników czy chodników. Progi powinny być zniwelowane przez zamontowanie specjalnych listew. Chory idąc i szurając stopami z łatwością pokona taką przeszkodę.
  • Nie zaleca się kładzenia na podłodze wykładzin dywanowych, które utrudniają utrzymanie czystości. Tylko powierzchnie łatwo zmywalne (panele, wykładziny pcv) ułatwiają utrzymanie czystości i nie wchłaniają przykrych zapachów.
  • – Meble dobrze jest poustawiać pod ścianami, co ułatwi choremu przechodzenie, a przedmioty, które mógłby strącić należy umieścić wyżej lub schować. Należy również pochować kluczyki od szuflad i szafek, a różne drobne przedmioty, które chory spacerując mógłby przenosić lub schować (szczególnie dotyczy to kluczy od domu i samochodu, pilotów od tv, radia), należy umieszczać w stałym niedostępnym miejscu i nie zostawiać w pokoju chorego.
  • Wszystkie gniazda wtykowe, a zwłaszcza te w pokoju chorego, powinny być zabezpieczone specjalnymi zatyczkami.
  • Należy również przyjrzeć się meblom w pokoju chorego i te z ostrymi kantami i elementami szklanymi wynieść.
  • Krzesła, które się chwieją lub fotel bujany należy usunąć, a pozostawić do siedzenia jedynie meble stabilne lub te, które mają oparcia boczne.
  • Należy usunąć wszystkie długie kable elektryczne (np. od lampy stojącej, telefonu, przedłużacze itp.).
  • Najlepiej żeby chory spał na łóżku, a nie tapczanie czy innym podobnym meblu i dostęp do niego miał z obu stron. Dobrze jest również założyć specjalną „drabinkę”, która ułatwia unoszenie się z pozycji leżącej, a obok łóżka, jeżeli to możliwe, zamontować uchwyty ułatwiające stabilną postawę po wstaniu.
  • W pobliżu łóżka powinien być łatwo dostępny wyłącznik światła. Ważna jest utrwalająca orientację w czasie obecność w pokoju chorego czytelnego zegara i kalendarza dużego formatu.

KUCHNIA

  • Kuchenka gazowa powinna mieć zawór odłączający dopływ gazu. Przed wyjściem opiekuna z domu gaz powinien być zawsze odcięty (unikniemy ulatniania się gazu, zatrucia, wybuchu itd. I dalszych niebezpiecznych skutków).
  • Podobne zasady bezpieczeństwa dotyczą kuchenki elektrycznej (należy ją również zabezpieczyć przed włączeniem, poparzeniem, wywołaniem pożaru).
  • Należy używać czajnika z gwizdkiem lub elektrycznego, który wyłącza się samoczynnie.
  • Szuflady, gdzie są ostre narzędzia (nożyce, widelce, nożyczki, tasaki itp.) należy zamykać.
  • Żywność powinna być zawsze schowana (chorzy mają niekiedy tendencję do jej gromadzenia w kieszeniach lub różnych miejscach domu), a lodówka – w przypadku nadmiernego apetytu – zamknięta.
  • Wiszące szafki kuchenne, jeżeli przechowywane są tam naczynia szklane, talerze, słoiki itp., również powinny być zabezpieczone przed otwarciem.
  • Korki służące do zamykania odpływu wody w umywalkach powinny być pochowane – uchroni to mieszkanie przed ryzykiem zalania.
  • Podczas posiłków warto korzystać z plastikowych podkładek pod talerze, a choremu zakładać przed jedzeniem fartuszek lub śliniak, natomiast płyny podawać w specjalnym kubeczku z lejkiem.

ŁAZIENKA

  • Szczególnie należy zwrócić uwagę na umożliwienie bezpiecznej kąpieli przez położenie przed wanną nieślizgającego się dywanika, przygotowanie siedziska na wannie i poręczy wokół. Na dno wanny dobrze jest również położyć przeciwpoślizgową gumową matę.
  • Przy sedesie powinny być zamontowane specjalne uchwyty ułatwiające siadanie i wstawanie, a uchwyt spłuczki powinien być zabezpieczony przed wyrwaniem przy nadmiernym pociąganiu przy spuszczaniu wody.
  • Uchwyty na ręczniki powinny być wzmocnione.
  • Mydelniczki nie mogą być szklane ani ceramiczne (istnieje niebezpieczeństwo stłuczenia), a wyłącznie plastikowe lub metalowe.
  • Łazienka, a także droga do niej powinny być w nocy oświetlone.
  • Wszelkie zamknięcia w drzwiach powinny być usunięte.
  • Jeżeli w łazience jest pralka, dopływ prądu do niej powinien być odcięty (przewód można zwinąć, a gniazdo zabezpieczyć zatyczką), natomiast zawór doprowadzający wodę zasłonięty lub odpowiednio zabezpieczony.
  • Jeżeli w łazience znajduje się piec do ogrzewania wody lub centralnego ogrzewania domu, dostęp do niego (jest to urządzenie z pokrętłami, przyciskami, dostępem do gazu i prądu) powinien być szczególnie zabezpieczony.
  • Wszystkie związane z higieną urządzenia elektryczne (suszarki, maszynki do golenia, szczoteczki do zębów, lokówki itp.) należy zabezpieczyć. Ich obecność naraża chorego na porażenie prądem, szczególnie przy dotknięciu mokrą ręką.
  • Jeżeli chory sam odkręca wodę do mycia, jej temperatura powinna być w miarę możliwości właściwie dobrana.

WEJŚCIE DO DOMU O PRZEDPOKÓJ

  • Na drzwiach wejściowych należy założyć dodatkowy łańcuch lub zamek, az zamków drzwi wewnętrznych pousuwać klucze.
  • Szklane drzwi wewnętrzne powinny być szczególnie wyraźnie, kontrastowo oznakowane. Jeżeli to możliwe, dobrze byłoby wymienić szklane wypełnienie drzwi np. na sklejkowe (znacznie bezpieczniejsze).
  • Wejście na schody wewnątrz domu powinno być zabezpieczone bramką lub zastawione; po obu stronach powinny być poręcze, a stopnie wyłożone podkładkami uniemożliwiającymi poślizgnięcie się, zwłaszcza przy schodach.
  • Jeżeli znajdują się tu liczniki gazu i prądu, należy je zabezpieczyć przed możliwością manipulowania.
  • Przy drzwiach wejściowych do domu dobrze jest umieścić sygnalizator ich otwarcia (wiszący dzwonek nad drzwiami, elektryczny brzęczyk itp.), co uchroni przed niezauważonym wyjściem chorego.

INNE RADY

  • Jeżeli chory boi się swojego odbicia w lustrze, należy je zasłonić.
  • Drabinkę domową, na którą chory mógłby wejść i spaść, należy schować.
  • Bardzo przydatnym sprzętem jest obrotowy fotel na kółkach (koniecznie z bocznymi oparciami) lub fotel (wózek) inwalidzki. Przy obniżonej sprawności ruchowej chorego bardzo pomoże on opiekunowi w przemieszczaniu chorego w jego domu.
  • Wszystkie wartościowe przedmioty, dokumenty, karty kredytowe należy przechowywać w zamkniętym miejscu.
  • Jeżeli chory wychodzi na podwórze, powinno być ono ogrodzone, bramka wejściowa zamknięta, a wszystkie niebezpieczne miejsca, takie jak: staw, basen, studnie, doły, garaż itp., niedostępne dla chorego.
  • Kosze na śmieci (w kuchni, łazience, niekiedy stojące przy biurkach) nie powinny stać w widocznym miejscu – chory może wysypać śmieci i pobrudzić się.
  • Należy pozbyć się niebezpiecznych roślin ozdobnych (kaktusów, roślin z kolcami, trujących) i nie umieszczać kwiatów w wazonach.
  • Grzejniki należy zabezpieczyć, co uchroni chorego przed poparzeniami.
  • Jeżeli w domu jest kominek, a w domach wiejskich piece kuchenne tzw. Kozy, powinny być one zawsze pod specjalnym nadzorem. Chory w takich pomieszczeniach nie może nigdy przebywać sam.
  • Wejście do mieszkania, jeżeli znajduje się w domu wielorodzinnym, powinno być oznaczone szczególnie (jakiś emblemat, zdjęcie itp.)
  • Światło w pokoju chorego i w drodze do toalety na noc powinno być włączone – warto tu korzystać ze specjalnych wyłączników światła regulujących jego natężenie i na noc ustawić je w tzw. oszczędnej pozycji.
  • Jeżeli chory mieszka w mieszkaniu wielopoziomowym, pokój chorego najlepiej umieścić na parterze.
  • Przewody elektryczne, a także kable telefoniczne warto zakryć specjalnymi listwami lub zakleić szeroką taśmą w kolorze podłogi.
  • Pokój pracy opiekuna (szczególnie ze sprzętem komputerowym) powinien być zamykany

mgr Agata Zapała – psycholog

psycholog
PRZEJDŹ DO POZOSTAŁYCH ARTYKUŁÓW
Wczytywanie...