Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.
Dla wielu osób starość jest okresem stagnacji i końcem realizacji jakichkolwiek planów i marzeń. Wraz z nadejściem starości człowiek przechodzi szereg zmian.Spada ogólna witalność i poziom energii życiowej – mamy mniejszą motywację, jesteśmy mniej aktywni. Często starzenie się związane jest z obniżeniem funkcji poznawczych – pojawiają się problemy z pamięcią, koncentracją uwagi, myśleniem, co z kolei może powodować frustrację i lęk przed relacjami społecznymi. Nastrój bywa częściej chwiejny, szybciej się denerwujemy, łatwiej nas wytrącić z równowagi. Nierzadko nie nadążamy za zmianami świata, szybkim tempem rozwoju cywilizacji.
Wraz z nastaniem starości, zwykle kariera zawodowa dobiega końca. Wypadamy z pewnych ról – roli pracownika, szefa, kolegi/koleżanki z pracy. Problem pojawia się w momencie, gdy to właśnie praca była jedynym hobby i jedyną aktywnością, która przynosiła spełnienie i satysfakcję. Dlatego też warto poszukiwać i rozwijać różne pasje, zainteresowania.
Życie na emeryturze nie musi być wcale nudną codziennością. Możemy na nie spojrzeć z nieco innej perspektywy – może warto potraktować nadmiar wolnego czasu jako szansę na zrobienie czegoś tylko i wyłącznie dla siebie samego. Warto dostrzec inne, także te pozytywne aspekty starości. Wciąż możemy się rozwijać, mamy na to więcej czasu, potrzebne są tylko chęci. Należy dostrzec swoje zasoby, kompetencje i potrafić je wykorzystać.
Istnieje wiele różnych organizacji i miejsc, gdzie seniorzy mogą się dokształcać, ćwiczyć funkcje poznawcze. W naszym ośrodku zapraszamy wszystkich seniorów na ćwiczenia funkcji poznawczych – w grupach kilkuosobowych odbywają się cotygodniowe zajęcia prowadzone przez terapeutę, mające na celu ćwiczenie pamięci i innych funkcji.
Dodatkowym atutem ćwiczeń grupowych jest aspekt społeczny – seniorzy nawiązują nowe znajomości, by później przez kolejne spotkania podtrzymywać je i pielęgnować. Nierzadko zawiązane znajomości wychodzą na grunt prywatny i przeradzają się w przyjaźnie. Jest to bardzo istotny aspekt naszego życia, ponieważ przejście na emeryturę wiąże się także z ograniczeniem kontaktów towarzyskich. Pracując, w mniejszej czy większej mierze, człowiek ma styczność z innymi, ma możliwość na co dzień być częścią większej społeczności, nawiązywać nowe relacje i pielęgnować obecne. W przypadku kiedy przechodzimy na emeryturę, odłączamy się od grupy społecznej jaką są nasi współpracownicy, szefowie, koledzy i koleżanki z pracy.
Część z tych znajomości prawdopodobnie przetrwa, jeśli będziemy je wciąż pielęgnować i podtrzymywać kontakt. Jednak zwykle, gdy kończymy ścieżkę zawodową, to zaczynamy się izolować, odsuwać na bok. Krąg naszych znajomych znacznie się zawęża. Możemy czuć się już niepotrzebni, bezużyteczni, co z kolei potęguje uczucie samotności. Ta samotność szczególnie wtedy zaczyna doskwierać, gdy umiera druga połowa, odchodzą najbliżsi znajomi i przyjaciele. Do tej samotności często trudno nam się przyznać, tłumaczy się, że to nasz wybór, że potrzebujemy odpocząć.
To, w jaki sposób przejdziemy przez starość, zależy w znacznej mierze od naszej osobowości. Ktoś, kto był aktywny przez całe życie, z reguły chętniej angażuje się w różne czynności będąc seniorem. Takiej osobie na pewno łatwiej jest zaakceptować pewne zmiany, zaadaptować się do nowych ról. Czasami zdarza się jednak tak, że samodzielnie nie jesteśmy w stanie zaadaptować się do tych zmian związanych z przejściem na emeryturę czy w ogóle zmian nadchodzących wraz z procesem starzenia się. Wówczas możemy skorzystać ze wsparcia psychologa. Sami powinniśmy zdecydować, jak będzie wyglądała nasza starość.
mgr Emilia Bastrzyk – psycholog
