Badanie holterowskie wykonuje się w celu rejestracji czynności serca przez całą dobę, co pozwala kardiologowi na postawienie precyzyjnej diagnozy lub zlecenie odpowiedniego leczenia.

Wśród najczęstszych wskazań do badania Holtera wymienia się: zaburzenia rytmu serca, arytmia serca, wykluczenie lub potwierdzenie tzw. bloku serca, choroba niedokrwienna serca, konieczność sprawdzenia sprawności stymulatora serca, potwierdzenie lub wykluczenie przyczyn kardiologicznych w przypadkach omdleń, utraty przytomności i zawrotów głowy.

Aby elektrody aparatu dobrze się trzymały, technik najpierw odtłuszcza skórę gazikiem nasączonym spirytusem lub specjalną pastą. Następnie przytwierdza kilka elektrod jednorazowego użytku na piersiach, wokół serca.

Elektrody połączone są przewodami z miniaturowym aparatem przypominającym komórkę. Aparat ten umieszczony jest w etui, które przypina się paskiem w talii. Po wciśnięciu guziczka aparat zaczyna rejestrować czynność elektryczną serca, sekunda po sekundzie, przez całą dobę.

Pacjent musi zaś prowadzić dzienniczek – zapisywać w nim ważniejsze czynności i objawy, jakie się pojawiły w trakcie ich wykonywania, np. o godz. 15.00 wejście na trzecie piętro po schodach – duszności i przyśpieszenie pracy serca; 18.00 – kłótnia z dzieckiem i kołatanie serca.

Podczas noszenia aparatu trzeba zrezygnować z kąpieli całego ciała, ponieważ zamoczenie urządzenia lub elektrod uniemożliwiłoby dalsze prowadzenie badania. Nie wolno także używać poduszki ani koca elektrycznego, bo mogą zakłócać pracę aparatu. Jeśli któraś elektroda się odklei, należy ją przymocować w tym samym miejscu plastrem bez opatrunku.