O czym powinien wiedzieć opiekun

alzheimer szczecin

Opieka nad osobą przewlekle chorą jest zadaniem wymagającym wiele ciepła, serca i cierpliwości, ale również wiedzy medycznej. Zorganizowanie codziennego życia w obliczu nowej diagnozy dotyczy całej rodziny.

Opieka nad cierpiącymi na chorobę Alzheimera nie jest łatwa. Chorzy często zachowują się irracjonalnie, agresywnie, w sposób trudny do przewidzenia, co często staje się przyczyną konfliktów z otoczeniem. Musimy jednak zdać sobie sprawę z faktu, że nie jest to świadome działanie chorych, lecz zachowanie wynikające z postępu choroby. Związane jest to ze stopniową utratą pamięci, brakiem orientacji w czasie i przestrzeni, utratą umiejętności językowych, a także z narastającymi trudnościami w radzeniu sobie z czynnościami codziennymi. Świat zewnętrzny staje się dla chorego obcy, budzi w nim lęk, a to jest przyczyną zamykania się we własnym świecie zbudowanym z resztek wspomnień. Można jednak poradzić sobie z opieką i pomóc choremu, jeśli tylko ma się dostęp do wiedzy i informacji na temat odpowiednich metod oraz wsparcie rodziny i znajomych.

Wskazówki mogące pomóc i ułatwić Państwu opiekę nad chorymi:

  • Starajmy się utrzymać jak najdłużej lub próbować przywrócić kontakt chorego z otoczeniem.
  • Nie okazujmy naszego zniecierpliwienia, nie pokrzykujmy, nie denerwujmy się na naszego bliskiego, gdy trudno nam się z nim porozumieć. Pamiętajmy, to nie jego wina, lecz wynik choroby !!!
  • Serdeczny, ciepły, cierpliwy stosunek wobec chorego na pewno da dobre efekty.
  • Mówmy do chorego spokojnie, półgłosem.
  • Nigdy nie traktujmy chorego jak dziecko.
  • Zabezpieczmy gniazdka, urządzenia elektryczne, gazowe, noże, zapałki, dostęp do środków chemicznych, leków i innych przedmiotów mogących stanowić niebezpieczeństwo dla chorego. Schowajmy klucze, ważne dokumenty, pieniądze tak, by chory nie mógł ich gdzieś ukryć, wyrzucić
  • Zapewnijmy choremu wygodne ubranie: bez guzików, zamków, najlepiej bawełniane dresy. Pamiętajmy, by ubranie było zawsze czyste, estetyczne i przyjemne dla chorego.

Jak ułatwić choremu spożywanie posiłków?

  • Unikać podawania jedzenia na kilku talerzach.
  • Przy trudnościach w posługiwaniu się sztućcami podać tylko łyżkę.
  • Pokroić jedzenie.
  • Napoje umieścić najlepiej w plastikowym kubku z dużym, wygodnym do trzymania uchem.
  • Nie poganiać chorego ani nie zmuszać go do jedzenia.
  • Posiłki powinny być podawane regularnie, o tej samej porze.

O czym należy pamiętać?

  • Chory powinien przyjmować odpowiednią ilość płynów dziennie, przynajmniej 1,5l.
  • Jeśli chory ma problemy ze słuchem należy zapewnić mu aparat słuchowy. Czasem zdarza się tak, że gorszy kontakt z chorym wynika z upośledzenia słuchu, a nie nasilenia objawów choroby.
  • W razie problemów ze wzrokiem, należy zadbać o odpowiednie okulary. Złe widzenie może być przyczyną nie rozpoznawania bliskich, a także nasilenia uczucia lęku oraz powstania omamów wzrokowych.

Jak reagować w momencie utraty kontroli nad potrzebami fizjologicznymi przez chorego?

  • Reagujmy spokojnie i kulturalnie, starając się pomóc.
  • W ciągu dnia starajmy się prowadzić chorego co pewien czas do toalety.
  • Zaprowadźmy go do toalety tuż przed snem.
  • Nie zmuszajmy chorego do wstawania w nocy, może to wywołać lęk, a nawet agresję.

Jak powinien wyglądać indywidualny plan opieki nad chorym?

PORANEK PRZEDPOŁUDNIE POPOŁUDNIE WIECZÓR
  •  Toaleta poranna i ubieranie chorego – zachęcamy chorego do jak największej samodzielności, ale nie zostawiamy go samego, ze spokojem przypominamy mu o zastosowaniu przedmiotów, których przeznaczenia zapomniał, pomagamy mu w czynnościach, z którymi sobie nie radzi.
  • Gimnastyka poranna – terapia ruchowa– skłony, wymachy rękami, spacer po mieszkaniu, wyjście do sklepu.
  • Śniadanie powinno być spożywane o tej samej porze.
  • Spacer – może być krótki (nawet 15 minut) – do sklepu, do parku, do kościoła.
  • Terapia sztuką
    – rysowanie, malowanie, lepienie z plasteliny i inne zajęcia plastyczne.
  • Muzykoterapia– słuchanie ulubionych utworów, słuchanie radia (można – zachęcać chorego do śpiewania lub śpiewać razem z nim).
  • Oglądanie telewizji.
  • Pomoc w przygotowaniach do obiadu (w miarę możliwości chorego).
  • Obiad – powinien być spożywany o podobnej porze, angażujemy chorego do pomocy w prostych czynnościach, na przykład w nakrywaniu do stołu, sprzątaniu po posiłku.
  • Terapia grupowa– spotkania z innymi chorymi, rodziną, znajomymi, wspólne rozmowy i gry: w karty, gry planszowe, domino.
  • Terapia ruchowa– zabawa z ringo, proste zabawy z piłką.
  • Kolacja.
  • Oglądanie: – kolorowych gazet, albumów (np. malarskich), zdjęć rodzinnych, telewizji.
  • Rozwiązywanie:– prostych krzyżówek, rebusów.
  • Toaleta wieczorna.

Jak zapewnić bezpieczeństwo w domu choremu? 

W Polsce prawie wszyscy chorzy na chorobę Alzheimera mieszkają w domu ze swoimi opiekunami. Z tego względu przystosowanie mieszkania do wynikających z charakteru choroby objawów i zachowań ma szczególne znaczenie. Zmiany nie mogą być od razu zbyt duże i powinny być wprowadzane stopniowo, w miarę możliwości na początku choroby, kiedy jeszcze chory może je zaakceptować. Zaprezentowane rady dotyczą w zasadzie zmian w organizacji i funkcjonowaniu pokoju chorego, kuchni, łazienki, wejścia do domu, jego otoczenia i nie pociągają za sobą szczególnych kosztów. Zdecydowaną większość z nich mogą wprowadzić sami opiekunowie, z doświadczenia których też pochodzą wszystkie przedstawione rady.

POKÓJ CHOREGO

  • Chory powinien mieć swoje stałe miejsce – kącik w mieszkaniu, w którym czułby się dobrze i bezpiecznie. Może to być wygodny fotel ze stojącym obok stabilnym stolikiem. Tu chory powinien mieć łatwy dostęp do rzeczy, które lubi: książki, albumu, zdjęć oraz innych rzeczy, które lubi trzymać w ręce (często jest to chustka lub jakiś inny przedmiot).
  • Obok fotela powinien być dostępny mały stołeczek lub taboret. Osobom dłużej siedzącym należy go podkładać pod nogi, żeby ułatwić krążenie krwi i przez to zapobiegać obrzękom kończyn. Dobrze jest również mieć specjalną podkładkę pod lędźwiowy odcinek kręgosłupa dla dłużej siedzącego chorego, któremu należy ponadto podłożyć w fotelu poduszkę przeciwodleżynową.
  • W pokoju chorego ważne jest zabezpieczenie przed otwarciem okien lub drzwi balkonowych. Służą do tego specjalne zamknięcia, przeważnie umieszczane powyżej poziomu widzenia i poza zasięgiem rąk chorego.
  • Oświetlenie pokoju powinno być w miarę jasne, a kolory ścian przyjazne i ciepłe.
  • Z podłogi powinno się usunąć wszelkie przeszkody w postaci dywanów, dywaników czy chodników. Progi powinny być zniwelowane przez zamontowanie specjalnych listew. Chory idąc i szurając stopami z łatwością pokona taką przeszkodę.
  • Nie zaleca się kładzenia na podłodze wykładzin dywanowych, które utrudniają utrzymanie czystości. Tylko powierzchnie łatwo zmywalne (panele, wykładziny pcv) ułatwiają utrzymanie czystości i nie wchłaniają przykrych zapachów.
  • – Meble dobrze jest poustawiać pod ścianami, co ułatwi choremu przechodzenie, a przedmioty, które mógłby strącić należy umieścić wyżej lub schować. Należy również pochować kluczyki od szuflad i szafek, a różne drobne przedmioty, które chory spacerując mógłby przenosić lub schować (szczególnie dotyczy to kluczy od domu i samochodu, pilotów od tv, radia), należy umieszczać w stałym niedostępnym miejscu i nie zostawiać w pokoju chorego.
  • Wszystkie gniazda wtykowe, a zwłaszcza te w pokoju chorego, powinny być zabezpieczone specjalnymi zatyczkami.
  • Należy również przyjrzeć się meblom w pokoju chorego i te z ostrymi kantami i elementami szklanymi wynieść.
  • Krzesła, które się chwieją lub fotel bujany należy usunąć, a pozostawić do siedzenia jedynie meble stabilne lub te, które mają oparcia boczne.
  • Należy usunąć wszystkie długie kable elektryczne (np. od lampy stojącej, telefonu, przedłużacze itp.).
  • Najlepiej żeby chory spał na łóżku, a nie tapczanie czy innym podobnym meblu i dostęp do niego miał z obu stron. Dobrze jest również założyć specjalną „drabinkę”, która ułatwia unoszenie się z pozycji leżącej, a obok łóżka, jeżeli to możliwe, zamontować uchwyty ułatwiające stabilną postawę po wstaniu.
  • W pobliżu łóżka powinien być łatwo dostępny wyłącznik światła. Ważna jest utrwalająca orientację w czasie obecność w pokoju chorego czytelnego zegara i kalendarza dużego formatu.

KUCHNIA

  • Kuchenka gazowa powinna mieć zawór odłączający dopływ gazu. Przed wyjściem opiekuna z domu gaz powinien być zawsze odcięty (unikniemy ulatniania się gazu, zatrucia, wybuchu itd. I dalszych niebezpiecznych skutków).
  • Podobne zasady bezpieczeństwa dotyczą kuchenki elektrycznej (należy ją również zabezpieczyć przed włączeniem, poparzeniem, wywołaniem pożaru).
  • Należy używać czajnika z gwizdkiem lub elektrycznego, który wyłącza się samoczynnie.
  • Szuflady, gdzie są ostre narzędzia (nożyce, widelce, nożyczki, tasaki itp.) należy zamykać.
  • Żywność powinna być zawsze schowana (chorzy mają niekiedy tendencję do jej gromadzenia w kieszeniach lub różnych miejscach domu), a lodówka – w przypadku nadmiernego apetytu – zamknięta.
  • Wiszące szafki kuchenne, jeżeli przechowywane są tam naczynia szklane, talerze, słoiki itp., również powinny być zabezpieczone przed otwarciem.
  • Korki służące do zamykania odpływu wody w umywalkach powinny być pochowane – uchroni to mieszkanie przed ryzykiem zalania.
  • Podczas posiłków warto korzystać z plastikowych podkładek pod talerze, a choremu zakładać przed jedzeniem fartuszek lub śliniak, natomiast płyny podawać w specjalnym kubeczku z lejkiem.

ŁAZIENKA

  • Szczególnie należy zwrócić uwagę na umożliwienie bezpiecznej kąpieli przez położenie przed wanną nieślizgającego się dywanika, przygotowanie siedziska na wannie i poręczy wokół. Na dno wanny dobrze jest również położyć przeciwpoślizgową gumową matę.
  • Przy sedesie powinny być zamontowane specjalne uchwyty ułatwiające siadanie i wstawanie, a uchwyt spłuczki powinien być zabezpieczony przed wyrwaniem przy nadmiernym pociąganiu przy spuszczaniu wody.
  • Uchwyty na ręczniki powinny być wzmocnione.
  • Mydelniczki nie mogą być szklane ani ceramiczne (istnieje niebezpieczeństwo stłuczenia), a wyłącznie plastikowe lub metalowe.
  • Łazienka, a także droga do niej powinny być w nocy oświetlone.
  • Wszelkie zamknięcia w drzwiach powinny być usunięte.
  • Jeżeli w łazience jest pralka, dopływ prądu do niej powinien być odcięty (przewód można zwinąć, a gniazdo zabezpieczyć zatyczką), natomiast zawór doprowadzający wodę zasłonięty lub odpowiednio zabezpieczony.
  • Jeżeli w łazience znajduje się piec do ogrzewania wody lub centralnego ogrzewania domu, dostęp do niego (jest to urządzenie z pokrętłami, przyciskami, dostępem do gazu i prądu) powinien być szczególnie zabezpieczony.
  • Wszystkie związane z higieną urządzenia elektryczne (suszarki, maszynki do golenia, szczoteczki do zębów, lokówki itp.) należy zabezpieczyć. Ich obecność naraża chorego na porażenie prądem, szczególnie przy dotknięciu mokrą ręką.
  • Jeżeli chory sam odkręca wodę do mycia, jej temperatura powinna być w miarę możliwości właściwie dobrana.

WEJŚCIE DO DOMU O PRZEDPOKÓJ

  • Na drzwiach wejściowych należy założyć dodatkowy łańcuch lub zamek, az zamków drzwi wewnętrznych pousuwać klucze.
  • Szklane drzwi wewnętrzne powinny być szczególnie wyraźnie, kontrastowo oznakowane. Jeżeli to możliwe, dobrze byłoby wymienić szklane wypełnienie drzwi np. na sklejkowe (znacznie bezpieczniejsze).
  • Wejście na schody wewnątrz domu powinno być zabezpieczone bramką lub zastawione; po obu stronach powinny być poręcze, a stopnie wyłożone podkładkami uniemożliwiającymi poślizgnięcie się, zwłaszcza przy schodach.
  • Jeżeli znajdują się tu liczniki gazu i prądu, należy je zabezpieczyć przed możliwością manipulowania.
  • Przy drzwiach wejściowych do domu dobrze jest umieścić sygnalizator ich otwarcia (wiszący dzwonek nad drzwiami, elektryczny brzęczyk itp.), co uchroni przed niezauważonym wyjściem chorego.

INNE RADY

  • Jeżeli chory boi się swojego odbicia w lustrze, należy je zasłonić.
  • Drabinkę domową, na którą chory mógłby wejść i spaść, należy schować.
  • Bardzo przydatnym sprzętem jest obrotowy fotel na kółkach (koniecznie z bocznymi oparciami) lub fotel (wózek) inwalidzki. Przy obniżonej sprawności ruchowej chorego bardzo pomoże on opiekunowi w przemieszczaniu chorego w jego domu.
  • Wszystkie wartościowe przedmioty, dokumenty, karty kredytowe należy przechowywać w zamkniętym miejscu.
  • Jeżeli chory wychodzi na podwórze, powinno być ono ogrodzone, bramka wejściowa zamknięta, a wszystkie niebezpieczne miejsca, takie jak: staw, basen, studnie, doły, garaż itp., niedostępne dla chorego.
  • Kosze na śmieci (w kuchni, łazience, niekiedy stojące przy biurkach) nie powinny stać w widocznym miejscu – chory może wysypać śmieci i pobrudzić się.
  • Należy pozbyć się niebezpiecznych roślin ozdobnych (kaktusów, roślin z kolcami, trujących) i nie umieszczać kwiatów w wazonach.
  • Grzejniki należy zabezpieczyć, co uchroni chorego przed poparzeniami.
  • Jeżeli w domu jest kominek, a w domach wiejskich piece kuchenne tzw. Kozy, powinny być one zawsze pod specjalnym nadzorem. Chory w takich pomieszczeniach nie może nigdy przebywać sam.
  • Wejście do mieszkania, jeżeli znajduje się w domu wielorodzinnym, powinno być oznaczone szczególnie (jakiś emblemat, zdjęcie itp.)
  • Światło w pokoju chorego i w drodze do toalety na noc powinno być włączone – warto tu korzystać ze specjalnych wyłączników światła regulujących jego natężenie i na noc ustawić je w tzw. oszczędnej pozycji.
  • Jeżeli chory mieszka w mieszkaniu wielopoziomowym, pokój chorego najlepiej umieścić na parterze.
  • Przewody elektryczne, a także kable telefoniczne warto zakryć specjalnymi listwami lub zakleić szeroką taśmą w kolorze podłogi.
  • Pokój pracy opiekuna (szczególnie ze sprzętem komputerowym) powinien być zamykany

mgr Agata Zapała – psycholog

psycholog
PRZEJDŹ DO POZOSTAŁYCH ARTYKUŁÓW
Wczytywanie...