REGULACJE ZWIĄZANE Z PODSTAWOWĄ OPIEKĄ MEDYCZNĄ

Prawa Pacjenta oraz wszelkie regulacje związane z nimi są ściśle przestrzegane w POZ Pomorzany.

Nie każdy Pacjent jest świadomy, że bez względu na rodzaj świadczenia, powinien oczekiwać opieki medycznej z poszanowaniem wszelkich, przynależnych mu praw, zwłaszcza uwzględniających godności każdego człowieka.

Szczegółowe wytyczne znajdują się w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta lub ustawie o działalności leczniczej, a także na stronach instytucji nadzorujących przestrzeganie praw pacjenta.

LECZENIE – ZGODA I ODMOWA

Każdy pacjent ma prawo wyrażenia zgody na zaproponowane leczenie lub zgłoszenie sprzeciwu. Może nie zgodzić się np. na zaproponowany zabieg operacyjny lub badanie. Jego zgoda lub odmowa powinny zawsze zostać poprzedzone przedstawieniem przez lekarza wyczerpującej i obiektywnej informacji na temat stanu zdrowia oraz proponowanego leczenia, jego skutków, możliwych powikłań i ewentualnych konsekwencji jego zaniechania.

Pacjent, w sytuacji, gdy jest nieprzytomny i nie ma możliwości wyrażenia świadomej zgody na leczenie, o prowadzonej terapii nie może zdecydować np. jego rodzina, czy też partner życiowy. Jeżeli przed utratą przytomności ustalił wszystkie zagadnienia związane z proponowanym leczeniem, obowiązują one także po jej utracie.

Jeśli pacjent jest nieprzytomny, a nie było możliwości uzyskania np. zgody na zabieg, o wszelkich czynnościach, które związane są z ratowaniem jego życia decyduje lekarz prowadzący. We wszystkich innych przypadkach decyzje podejmuje kurator ustanowiony przez sąd.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia. Zwłoka w udzieleniu pomocy nie może jednak spowodować niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. Jeżeli jednak lekarz podejmie taką decyzję, ma obowiązek z odpowiednim wyprzedzeniem uprzedzić pacjenta o tym fakcie i wskazać lekarza lub placówkę, w której ma realne możliwości uzyskania świadczenia. W praktyce oznacza to np. uzgodnienie przeniesienia do innej, wskazanej placówki, a nie tylko poinformowanie o możliwości dalszego leczenia  w niej.

Dziecko do ukończenia 16 lat może korzystać ze świadczeń tylko za zgodą i w obecności przedstawiciela ustawowego (np. rodzica) lub opiekuna faktycznego. O wszystkich sprawach związanych z leczeniem dziecka decydują wtedy wyłącznie przedstawiciele ustawowi (np. rodzice) lub opiekunowie faktyczni.

Jeśli dziecko ukończyło 16 lat, po otrzymaniu od lekarza wyczerpującej i zrozumiałej informacji o swoim stanie zdrowia, ma prawo wyrazić zgodę na przeprowadzenie badania. Dziecko może się również nie zgodzić na dane świadczenie zdrowotne lub zażądać zaprzestania jego udzielania. Musi wtedy wyrazić oddzielną zgodę na pobyt w szpitalu oraz na wszystkie inne badania i świadczenia medyczne. Zgoda może być ustna, pisemna albo wyrażona poprzez takie zachowanie, które nie budzi wątpliwości, co do podjętej decyzji. Pisemna zgoda jest wymagana w przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko mające wpływ na stan zdrowia lub życia.

Jeśli dziecko ma 16 – 18 lat i nie zgadza się na udzielenie świadczenia zdrowotnego, a jego przedstawiciel ustawowy (np. rodzic) ma odmienne zdanie, decyzję podejmuje sąd opiekuńczy.

KTO MOŻE PYTAĆ O ZDROWIE PACJENTA

Każdy pacjent ma prawo do uzyskania jasnej, zrozumiałej i przystępnej odpowiedzi na pytania dotyczące swojego stanu zdrowia i prowadzonego lub planowanego leczenia. Ma też prawo decydować, komu poza nim mogą być przekazywane informacje. Osobą upoważnioną może być każda bliska pacjentowi osoba. Nie decyduje o tym ani pokrewieństwo, ani miejsce zamieszkania. Warunkiem niezbędnym jest świadomy wybór i  zgoda. Jeżeli pacjent nie może potwierdzić pisemnie swojej decyzji, np. ze względu na stan zdrowia, może np. wskazać osobę gestem i potwierdzić swój wybór skinieniem głowy albo udzielić odpowiedzi na zadane pytanie. Wymagana jest wtedy adnotacja w  dokumentacji medycznej. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Zakres informacji, które pacjent ma prawo otrzymać, jest bardzo szeroki. Ma prawo do pełnej wiedzy o stanie zdrowia. Ma prawo wiedzieć o rozpoznaniu choroby, jej diagnostyce i leczeniu oraz o dających się przewidzieć następstwach terapii albo skutkach jej zaniechania, o wszelkich planowanych zabiegach leczniczych i badaniach oraz o przepisanych lekach, ich działaniu oraz możliwych skutkach ubocznych.

przychodnia rodzinna NFZ

Ma prawo żądać informacji o wynikach przeprowadzonego leczenia oraz dalszym rokowaniu. Ma także prawo uzyskać informację o osobach np. uczestniczących w badaniu lub prowadzących leczenie.

Ma prawo prosić o wyjaśnienia tak długo, aż informacja, którą przekazują Ci osoby uprawnione (lekarz, pielęgniarka, położna, rehabilitant), będzie przez pacjenta w pełni zrozumiała, a wszystkie wątpliwości wyjaśnione. Jeżeli nie chce znać szczegółów dotyczących swojego stanu zdrowia, ma prawo do rezygnacji z otrzymywania informacji. Powinien wtedy dokładnie wskazać, z których informacji rezygnuje.

OBECNOŚĆ INNYCH OSÓB

Każdy pacjent, korzystając z pomocy medycznej ma prawo do tego, żeby w  czasie udzielania świadczenia przebywała razem z nim bliska mu osoba. Jeżeli więc sobie tego życzy, w trakcie wizyty i badania przez lekarza, albo przy drobnych zabiegach może towarzyszyć mu np. członek rodziny lub bliski przyjaciel. Może się zdarzyć, że ze względu na jego bezpieczeństwo zdrowotne lub w przypadku prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego, lekarz (pielęgniarka, położna, rehabilitant) odmówią obecności osobie bliskiej. W każdym takim przypadku mają obowiązek odnotować odmowę i jej powód w dokumentacji medycznej.

Obecność innych osób przy udzielaniu świadczenia, np. studentów medycyny, także wymaga świadomej zgody pacjenta. Warunkowanie udzielenia świadczenia od udzielenia takiej zgody i jej wymuszanie jest niezgodne z prawem. Jeżeli pacjent jest małoletni, całkowicie ubezwłasnowolniony lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego.

Ważne! Jeżeli pacjent jesteś osobą niesłyszącą lub głuchoniewidomą, ma prawo do swobodnego korzystania z wybranej przez siebie formy komunikowania się. Placówka lecznicza, z pomocy której korzysta, ma obowiązek zapewnić możliwość skorzystania z pomocy wybranego tłumacza języka migowego lub tłumacza – przewodnika, na zasadach określonych w ustawie o języku migowym. W celu ułatwienia porozumiewania się pacjent ma także prawo do skorzystania z pomocy wybranej przez siebie osoby przybranej (musi mieć skończone 16 lat).

DOKUMENTACJA MEDYCZNA

Dokumentacja medyczna prowadzona przez świadczeniodawcę jest własnością świadczeniodawcy, jednak pacjent ma pełne prawo wglądu w nią. Jeżeli jest nieprzytomny, dostęp do dokumentacji ma osoba wcześniej upoważniona przez niego. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Za udostępnienie dokumentacji medycznej przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku, na informatycznym nośniku danych, przez sporządzenie kopii w formie odwzorowania cyfrowego (skanu), podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych może pobierać opłatę. Jej maksymalną wysokość określa ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta*

Żądanie wyższych kwot jest niezgodne z prawem i powinno zostać zgłoszone np. do Rzecznika Praw Pacjenta.

Udostępnienie dokumentacji do wglądu na miejscu jest bezpłatne, powinno jednak zostać wcześniej uzgodnione.

Podmiot udzielający świadczeń opieki zdrowotnej ma obowiązek prowadzić dokumentację medyczną osób korzystających ze świadczeń zdrowotnych w tym zakładzie oraz zapewnić ochronę danych zawartych w tej dokumentacji.

Dokumentacja medyczna jest udostępniana:

1) do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych;
2) przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku;
3) przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów władzy publicznej albo sądów powszechnych;
4) za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;
5) na informatycznym nośniku danych.

Jeśli za życia pacjent nie upoważnił nikogo do wglądu w dokumentację medyczną, prawo wglądu przysługuje m.in. spadkobiercom w zakresie prowadzonego postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Podstawa prawna:
*ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318 , z późn. zm.)

SKARGI I WNIOSKI

Każdy ma prawo oczekiwać poszanowania swoich praw. Jeżeli uważasz, że zostałeś niewłaściwie potraktowany w placówce, która świadczy usługi w ramach umowy z NFZ, możesz złożyć skargę w oddziale wojewódzkim Funduszu.

W sytuacji, kiedy:

  • odmówiono Ci zapisania do lekarza,
  • odmówiono Ci wykonania świadczenia,
  • kazano zapłacić za świadczenie, które należy Ci się bezpłatnie,
  • masz trudności z zapisaniem się do lekarza, np. zapisy możliwe są tylko osobiście,
  • lekarz nie przyjmuje pacjentów w godzinach, w których powinien,

skontaktuj się z oddziałem NFZ.

Pracownicy NFZ nie są upoważnieni do oceny decyzji medycznych podejmowanych przez lekarzy w procesie leczenia. Zastrzeżenia pacjentów dotyczące sposobu leczenia należy kierować w pierwszej kolejności do: osób zarządzających podmiotami leczniczymi udzielającymi świadczeń zdrowotnych lub rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej
Pismo w sprawie skargi powinno zawierać następujące informacje:

  • dane skarżącego (imię, nazwisko, adres),
  • dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy,
  • precyzyjny opis zdarzenia,
  • w przypadku składania skargi w imieniu osoby trzeciej konieczne jest dołączenie pisemnego upoważnienia.

Skargi dotyczące podmiotów związanych umową z NFZ należy kierować do Sekcji Skarg i Wniosków ZOW NFZ.

przychodnia rodzinna szczecin

Poniżej znajduje się wykaz aktów prawnych, w których mowa jest o prawach pacjenta. Przepisy prawa się zmieniają, dlatego należy się upewnić co do aktualnego i pewnego źródła.

  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510);
  • ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160);
  • rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r. poz.1146, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2016 r. poz. 522, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2018 r. poz. 617, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 916, z późn. zm.);
  • ustawa z  dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 123, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193, z późn. zm.);
  • rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. poz. 2069, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1000);
  • ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się (Dz. U. z 2017 r. poz. 1824, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 937, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2017 r. poz. 2119, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin “Za życiem” (Dz. U. poz. 1860, z późn. zm.);
  • ustawa z dnia 17 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności (Dz. U. poz. 932).

Inne:

  • przepisy załącznika do zarządzenia Nr 33/2015/BP Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 29 czerwca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie rozpatrywania skarg i wniosków w Narodowym Funduszu Zdrowia (ze zm.).
WRÓĆ DO POPRZEDNIEJ STRONY
Wczytywanie...